عایق بندی گودهای ساختمانی از اهمیت زیادی برخردار است زیرا علاوه بر جلوگیری از نفوذ آب یا رطوبت ، باعث افزایش دوام و مقاومت سازه در طول دوره ی بهره برداری می شود که دستیابی به آن بوسیله مصالح و روش های گوناگون امکانپذیر است که در این مقاله سعی بر آن داریم از مهمترین مصالح و روش های عایق بندی گودهای ساختمانی نام برده و مزایا و معایب هرکدام را بطور مختصر توضیح دهیم :
ژئوممبران ها نوعی ورق های پلیمر/پلاستیکی هستند که معمولا از پلی اتیلن ها(PE) یا پی وی سی (PVC) ساخته می شوند و بعنوان عایق آب و رطوبت استفاده می شوند.
این محصولات بصورت لایه ای بر روی سطوح دیواره و یا کف کشیده شده و در محل اتصال لبه ها ، جوشکاری یا چسبانده می شوند و بدلیل نفوذ ناپذیری بسیار بالا در برابر آب برای عایق بندی در مناطق با سطح آب زیرزمینی بالا انتخاب بسیار خوبی هستند.
مزایا
مقاومت عالی در برابر نفوذ آب
معایب
این نوع عایق ها از مشتقات نفتی و قیر ساخته شده و بعنوان یک پوشش ضدآب بر روی سطوح قابل استفاده می باشد در این روش لایه ای از قیر یا لایه های بر پایه قیر (بیتومینی) بر روی سطوح مورد نیاز چسبانده و مانع نفوذ آب میگردد.
مزایا
معایب
یک لایه پوششی از مخلوط سیمان و افزودنی هایی مانند رزین هستند که بر روی دیواره های با سطح سیمانی قابل اجرا هستند و نفوذ آب را محدود و کنترل می نماید.
مزایا
معایب
اسپری های پلی یورتان نوعی از فوم ضدآب هستند که بر روی سطوح دیوار اسپری شده و پس از واکنش با هوا سخت شده و یک لایه محافظ ضد آب و مقاوم بر روی سطح مورد نظر ایجاد میکند .
مزایا
معایب
نتیجه گیری:
برای انتخاب بهترین مصالح عایق بندی در گودهای ساختمانی باید به چند عامل اساسی دقت نمود و بسته به شرایط پروژه ونیاز های خاص میتوان بهترین گزینه را انتخاب نمود :
میزان نفوذپذیری آب و نوع خاک : در مناطق با سطح بالای تراز آب زیرزمینی ، مصالحی مانند ژئوممبران و پلی یورتان مناسب تر است.
نوع سازه : در صورت تغییرات فیزیکی سازه نیاز به مصالح با انعطاف پذیری بالا است.
هزینه و دوام : اگر هزینه اهمیت زیادی داشته باشد ، عایق های سیمانی و یا قیری گزینه های مناسبتری است اما از عمر و دوام محدودتری برخوردارند.
